Σήμερα το πρωί ξεκίνησαν τα “Βιβλιοπαιχνίδια” στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. ( Για λεπτομέρειες δείτε παλιότερο σχετικό post ) Παίρνοντας λοιπόν το βάφτισμα του πυρός, ξεκίνησα με την πρώτη από τις τρείς εβδομάδες των εργαστηρίων, αντικρύζοντας 38 μαθητές της τετάρτης Δημοτικού, για να επιχειρήσω κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ.
Μια εξερεύνηση, μέσα στους βαθύτερους μηχανισμούς των κόμικς και τις ιδιαίτερες αρετές τους, τεκμηριώνοντάς τα σαν ένα πλήρες και αυτόνομο αφηγηματικό μέσο ικανό να ικανοποιήσει καθε γούστο, ανεξαρτήτως ηλικίας, μέσα σε δύο ώρες.
Χμ… ναί. Πώς το είπατε?
Ξέρω ακριβώς τι σκέφτεστε. Έτσι ακριβώς σκεφτόμουν και εγώ καθώς προετοίμαζα το υλικό μιά μέρα πρίν. Ανησυχούσα πως θα με κοιτάνε σαν εξωγήινο. Κάθε άλλο όμως.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να συμβαδίσει με μια πορεία που ξεκίνησε δίνοντας ορισμό στο τί είναι τα κόμικς και ποιά είναι η λειτουργία τους. Πέρασε απο την απόλυτη αποδόμηση των χαρακτηριστικών τους, την σύγκριση τους με τα λοιπά αφηγηματικά μέσα, και τον διαχωρισμο της εικόνας στα κομικς ως λειτουργικό αφηγηματικό εργαλείο, σε αντίθεση με τον ρόλο και τις αναζητήσεις της στον εικαστικό χώρο. Τέλος, τους δόθηκε η ευκαιρία να επιδείξουν οτι εχουν κατανοήσει πλήρως όλα τα παραπάνω μέσα απο ασκήσεις -όχι ιδιαίτερα εύκολες- και μέσα σε όλα αυτά, βρήκαμε και χρόνο να σαχλαμαρίσουμε μέχρι αηδίας, οπώς αρμόζει όταν κάνεις παρέα με παιδιά της τετάρτης Δημοτικου.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι η υπόλοιπη εβδομάδα προβλέπεται συναρπαστ
Γειά σου Στέλλα απ’ την πατρίδα.
Αν αναλογιστείς την ενθουσιώδη και άμεση προσέλευση των εκπαιδευτικών για εγγραφή στα συγκεκριμένα εργαστήρια, συμπεραίνεις εύκολα, οτι τουλάχιστον το έμψυχο υλικό των Ελληνικών σχολείων αναγνωρίζει την ανάγκη τέτοιων δραστηριοτήτων, πράγμα που φανερώνει με τη σειρά του, οτι γνωρίζει καλά το “στεγνό” καθεστώς κάτω απο το οποίο καλείται να φέρει εις πέρας την εκπαίδευση των παιδιών. Ίσως όχι αρκετό, αλλά σίγουρα θετικό.
Πολύ ωραία δραστηριότητα Κωστή! Πιστεψέ με σε περιμένουν πολλές (ευχάριστες) εκπλήξεις δουλεύοντας με τα παιδιά. Όσο για τις ικανότητες τους…το Ελληνικό σχολείο κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια να στεγνώσει την φαντασία τους, ώστε μόλις βρουν τον ελάχιστο χώρο-ερέθισμα βγάζουν το εκφραστικό τους “άχτι”. Πόσο μάλλον σε μια αξιόλογη προσπάθεια, όσο φαντάζομαι ότι είναι η δική σου.
Καλή συνέχεια και φιλιά από Ηράκλειο
Στέλλα
Πιστευυω ότι επιτελείτε ένα έργο που θα δημιουργήσει σχολή. Ενα καταπληκτικό εργαλείο αφήγησης και έκφρασης για τα παιδιά -και γιατί όχι και μεγαλους-, το κόμικς. Θα ήθελα πολύ να δω την εξέλιξη που θα έχει στη συνέχεια το όλο εγχείρημα.
Δημήτρης Κ.